De pijn verzachten

Lieve Gunner, ik schrijf deze brief aan jou, omdat ik je vreselijk mis. Vandaag vieren we jouw 7e verjaardag en het is zo intens verdrietig, dat jij er zelf niet bij bent. De leegte die je hebt achtergelaten in huis is niet te bevatten ….zo pijnlijk. Elke dag denk ik terug aan de momenten die we samen beleefd hebben. Als ik op de bank zit, wat niet heel vaak gebeurt kwam dat vaak door jou. Je kon me zo aankijken en soms met zo’n blafje duidelijk maken, dat ik bij je moest komen zitten. Zodat we tegen elkaar aan konden kruipen, genietend van elkaars warmte. Ik voel me zo vreselijk alleen maatje. Eigenlijk is er vrij weinig meer aan sinds jij hebt besloten dat ik je los moest laten. De wandelingen zijn gewoon nog steeds erg pijnlijk en ik mijd ze dan ook als ik ze alleen moet doen. Je plopt overal op, in mijn hart, in mijn gedachten, je bent er altijd bij. Ik kan nog voelen hoe je vacht aanvoelde, en de tranen lopen ook nu weer over mijn wangen, mijn lichaam doet pijn onder mijn ribben. Daar zit zo’n plek, die opspeelt als het gaat om het verdriet wat ik heb van t loslaten. Het is een soort ego pijn, want in mijn ziel weet ik dat we elkaar weer zullen terug vinden. Als ik vanuit mijn hart kijk naar wat je mij gegeven hebt, was je zoveel meer voor mij dan gewoon ‘een huisdier’. Je was mijn vriendje, mijn luisterend oor, de gene die mij door en door kende en mij zag zoals weinig dat doen. Jij kon dwars door mij heen kijken en me precies dat gene laten voelen en zien wat ik nodig had en dat zonder woorden. Ook nu heb je dat weer gedaan, door me los te laten. Duidelijk kan het haast niet, maar dat wil nog niet zeggen dat het makkelijk is, dat ik je ook echt los kan laten. Ik mis je warmte, ik mis je gekheid, ik mis dat ik voor je mocht zorgen, ik mis ons. Ik mis mijn steun, mijn wandelingen, ik mis jou zo vreselijk lieve Gunner. Ik proost op jouw 7e verjaardag en ik proost op alles wat het me gebracht heeft. De reis, de avonturen, de waardevolle lessen, en vooral, bovenal de liefde. Door jou ben ik anders naar mezelf gaan kijken, bijzonder he. Jij weet t, ik weet t en dat is het belangrijkste en ik kijk uit naar het moment dat onze zielen weer samen zullen zijn. Ik hou van je, je bent zo enorm belangrijk voor me geweest. Dankbaar en verdrietig tegelijk maar bovenal dankbaar.